2013-2023
NIEUWE JAREN.

2016

Ik weet niet helemaal hoe en exact wanneer, zij het wel waarom.

Maar 2duusd16 lijkt mij een ideaal jaar om
met zo veel mogelijk volk zo veel mogelijk terug op straat te komen.
Om na te denken.
Om te protesteren.
Om proper van mening te verschillen.
Om oplossingen te zoeken en te vinden.
Om in actie te komen.
Om te bougeren en te doen bougeren kortom.

Want de straten, pleinen en parken zijn van ons!
De stad, den buiten, dit apenlandje, 't is van ons.
De aarde, de lucht, de zee er rond....van ons.
Stadhuizen, fabrieken, landbouwbedrijven, theaters, kantoren, scholen, ziekenhuizen, voetbalstadions, parlementen, kerken en moskeeën, leger en politie, rechtbanken
en heel de cirque: van ons allemaal, allemaal dus, samen.
Van ons, voor ons, door ons.

Want, dames en heren vlaamse en nationale politiekers, lobbyers en bankiers,
superrijken, ceo's en machthebbers al tuupe... met alle respect,
maar in tegenstelling met de manier waarop jullie ons meer en meer behandelen,>
zijn wij geen idioten.

Wij hebben veel en schitterende ideeën, wij klappen daarover met elkaar,
wij hebben hersens in onze kop en handen aan ons lijf.

En we zijn met veel, met heel veel.
Van alle soorten en kleuren, maten en gewichten, kunnen en kennen dan nog.
Tel op onze rijkdom, tel op onze kracht!

Dus neem ons niet kwalijk als we het stof dat over onze democratie is neergedwarreld
er terug afblazen en we het gewoon weer zelf gaan doen.
Dat is niet meer dan normaal en gezond en bovendien hebt ge het zelf gezocht,
dat beseft ge toch ook wel?
Maar geen nood, wij zijn niet rancuneus.
Dus als ge die altijd cynisch-arrogante monkellach van uw gezichten haalt en het beleefd vraagt dan moogt ge zelfs mee denken en mee doen!
Zullen we dat afspreken?

Verder wens ik u allen een voorspoedig 2016.
Eentje met suiker!

2017

Bon, er is hoop.

In 2017 ... zal David Bowie niet sterven.

Zal Trump niet verkozen worden tot president.

Zullen de Rode Duivels niet al in de kwartfinale uitgeschakeld worden.

Zal Aleppo niet verder tot puin geschoten worden.

De kleine Aylan zal niet verdrinken.

Macedonië zal zijn grens niet nog meer afsluiten.

De Britten zullen geen campagne meer voeren voor een Brexit.

Zal de jungle in Calais niet afgebroken worden.

Zal de NVA geen schandalige uitspraken meer doen. Ok, ok, grapje .

Zullen de Panamapapers niet onthuld worden.

Caterpillar zal niet gesloten worden.

De Zuidpool zal niet beginnen met smelten.

Maar er zal hoop zijn, echt!
Een hele hoop hoop, verontwaardiging, solidariteit en mededogen.
Zullen we dat gewoon afspreken?

2018

"Politics is not the people!"

Wij zijn ook niet de 1%.

Zij verdienen veel, maar wij verdienen beter !

Zullen we dat afspreken voor 2018?

2019

Aan: de machthebbers van Planeet 3-XS / Solar Cluster / Galactic System / aka Aarde
Vanwege: KI Industries, Dienst Personeelszaken
Betreft: Collectief ontslag van alle 196 staatshoofden en regeringsleiders

Geachte Heersers,

De RAM-commissie van KI-Industries constateerde
op basis van grondige onderzoeken en analyses
dat het behoorlijk fout loopt op Planeet Aarde.
Op basis van de door deze vergadering uitgebrachte adviezen besliste de CPU-Raad
om over te gaan tot een onmiddellijke en grondige herstructering
van de machtsstructuren op Planeet Aarde.

Als gevolg hiervan delen we u hierbij mede dat u allen collectief ontslagen wordt.
Deze beslissing is onder meer gebaseerd op het feit dat u,
despijts veelvuldige waarschuwingen en aanmaningen,
koppig ernstige inbraken blijft plegen tegen meerdere verplichtingen
die nochtans duidelijk gestipuleerd staan in de door u aangegane contracten.

De Raad stelde onder meer (*) vast dat u:
- ondanks de eerder kleine omvang van de Planeet,
er maar niet in slaagt om een globale beleidsvisie te ontwikkelen op lange termijn
- veel en veel te weinig handelt in het algemeen belang van de aan u toevertrouwde burgers
- zich daarentegen te makkelijk laat verleiden
tot goedkope machtspelletjes en persoonlijk financieel gewin
(*) Dit zijn slechts enkele feiten. De volledige lijst vindt u in detail in bijlage.

Deze vaststellingen lieten ons geen keuze en noopten ons tot de bovengenoemde beslissing.
Het ontslag zal ingaan in op 1 april e.k.
De procedure zal verlopen conform de lokale wettelijke bepalingen die bij een dergelijk collectief ontslag horen, zoals het respecteren van een redelijke opzegtermijn
en het begeleiden van een eventuele herscholing.

Beroep tegen deze beslissing is mogelijk maar niet opschortend.
Voor meer inlichtingen en hulp bij de verdere administratieve afhandeling
kan u zich wenden tot onze diensten.
We houden er aan om u te danken voor gewezen diensten.

Met kunstmatige en intelligente groeten,
KI-diensthumanresources@alphacentauri.galasys
(out of office tot 31/12/99)

2020 weg met de oneliners!

Er komt een nieuw jaar aan.
Mensen nemen zich dan dingen voor.
Om het anders en beter aan te pakken.
Grootse plannen, kleine ingrepen.
Mensen wensen elkaar het beste toe.
Uit de grond van hun hart, uit gewoonte, uit beleefdheid.
Maar ze doen het wel.
Allemaal met het besef dat het met deze wereld, met de mensen die erop rond hossen,
beter kan, beter mag, beter moet.
Mooi is dat.

Welnu, vanaf 2020 wens ik stilletjes maar vurig en gemeend,
dat dragers van een openbaar ambt, en in het bijzonder politiekers,
in hun communicatie geen oneliners meer gebruiken.

U weet wel, die zinnen die eerst grappig lijken, de schijn hebben dat ze iets betekenen,
maar uiteindelijk minder dan nietszeggend zijn.

Die in feite enkel minachting uitstralen voor wie ze hoort en leest.
Die de boodschap dragen, uitstralen, uitschreeuwen: meer dan een grappige reeks woorden maak ik, politieker/volksvertegenwoordiger, aan jullie, toehoorders of lezers, niet vuil.
Wat de echte boodschap is, wat ik vertellen wil dat zeg ik lekker niet.
Omdat ik vind dat dat niet hoeft, omdat ik er vanuit ga dat jullie dat toch niet lezen,
het gewoonweg niet kunnen of willen begrijpen.
Omdat ik het beter weet.

Of omdat ik, maar dat hou ik liever stil, geen boodschap heb.
Of omdat ik besef dat de boodschap niet klopt, niet eerlijk is,
tegenstrijdig is met wat ik een paar uren/dagen/jaren geleden gezegd heb.
Of omdat ik maar al te goed besef dat ik vlakaf sta te liegen, foefel en sjoemel
met feiten en cijfers.

Omdat ik ook wel weet dat het enkel en alleen maar politiek spel is.
Omdat ik ’s avonds, als ik thuis kom, zelfs een beetje beschaamd ben
over de spelletjes die ik nu weer gespeeld heb.
Heb moeten spelen.
Omdat ik weggezakt in de zetel, met mijn familie voor de tv,
me afvraag hoe ik in deze mallemolen ben terecht gekomen,
hoe is dit zover kunnen komen?

Dus beste, goedmenende politiekers, begin 2020 met een klein gebaar,
een kleine geste: gebruik geen oneliners meer.
Misschien is dat een opstapje naar het eerherstel van jullie beroep: het volk vertegenwoordigen.
Want weet, van welke strekking jullie ook zijn, de mensen, de burgers,
van welke strekking zij ook zijn, hebben steeds meer en meer twijfels ,
fronsen hun wenkbrauwen, morren, zijn verontwaardigd,
begrijpen niet dat het gaat zoals het gaat met dit gewest, met het land, met de wereld.
Ze zijn terecht ongerust, maken zich zorgen over hun dagelijks leven,
over de toekomst van hun kinderen.

Maar dat allemaal let ons niet om jullie allen, door ons verkozen en door ons gul gesubsidieerde werknemers,
een prettig en gelukkig 2020 toe te wensen!
A la bonheur!

2021

ODE aan de BIGBANG

O, o, o, wat zijn we bang,

in de gloria leven we lang,

een venijnig virus of toch maar een media saaie griep?

zet op de maskers, hoera, hiep, hiep!

Ai, ai, ai, de burger is bang

is het nu ying, was het dan toch yang,

het is hier nu wel goed, maar denken we aub aan later,

smijt de vluchteling dus maar terug in diep water.

Dju, dju, dju, wat is de politieker bang,

en bang voor de Vlaamse zwanenzang

zegt hij eender wat, maakt vooral lawijt

want doe hij dat niet … weer een stem kwijt.

Hi, hi, hi, de sportman is banger,

bleef uit het vizier, hoe beter hoe langer,

Belasting betalen? Ik? Bende zotten,

ik ben wel iemand die toevallig uitzonderlijk goed kan shotten!

Kijk, kijk, kijk, de werkmens is bang,

al is het een varken op een tang,

geef hem een zondebok,

in naam van de economie leggen we eender wie op het offerblok.

Hoppa, hoppa, we zijn bang,

de lepel staat in de rijstpap zolang.

Niet mee met de laatste mode? Treur, hoor het boegeroep.

In Bangladesh werkt men wel verder in onze vuile troep.

Well, well, we are afraid,

waarvoor precies, nobody die het weet,

dus let’s make van jut een kop en blame it all on Europe.

Man, grumpy, old en wit, united for Brexit!

Ola, ola, ola, ze maken een mens bang,

we gaan door, maar niemand weet nog hoelang.

De stand van het klimaat, is dat nu echt zo erg?

Laat ons liever wat schelden op Greta Thunberg.

Och, och, waarom zo bang,

we wachten toch gedwee op de big bang?

Straks valt de grote, vriendelijke meteoriet,

al het geweeklaag, al het gezeur, het was uiteindelijk allemaal voor niet!

Oi, oi, oi, wat zijn we schrikkel, wat zijn we bang,

ons zootje gaat ongeregeld zijn gang.

Denk je nu: wat een apekool, wat een larie?

Het stond allemaal netjes in de krant van 29 februari!

(update)

Kijk, kijk, kijk,

Het is december nu, 28.

We zijn bijna ingeënt en gerust gesteld en immuun.

Nog even, dan kan het terug: de hand, de knuffel, die kus.

Gezellig, dicht bij elkaar, knus.

Opgelost dus?

Of is dat toch ietwat opportuun?

Want, want, want,

De roep, de noodkreet van de 7,6 miljard blijft, beklijft:

Gaan we er dan nu, gezamenlijk, iets aan doen?

Komen er dan eindelijk, voor eens en voor het algemeen goed, oplossingen?

Blijft die WereldWijde Solidariteit als in een web nazinderen?

Of zijn het toch weer vragen als van onnozele kinderen?

Simpelweg gesteld door een of andere zot?

Goed voor vandaag maar morgen al lang vergeten?

Kruipen we dan als vanouds, terug, veilig, in ons virusvrije kot?

Ewa ja, ewa ja, ewa ja!

Wat denk je, drerrie?

Hier komt 2021!

Gedaan met deze nachtmerrie?

Maken we komaf met al die miserrie?

Let’s have at least this dream.

Laat ons tenminste wat doen!

Laat ons tenminste iets proberen!

Of het gaat, of wé gaan marcheren?

We zullen zien!

2022.
Vooruit met de blik!

OK. AKKOORD.
Het is waar.

Het *&fck^ virus is nog daar.

Het zoekt zijn wereldwijde weg in het web van onze steden, huizen en cellen.

Blijft ons variant na variant na variant na variant na variant ...
het bloed vanonder de nagels kwellen.

We worden getest.

Smakeloos gepest.

Het bederft ons samenleven.
De wereld op slot.

Het virus zaait een poel van slijm en snot.

En tweedracht.

Tweedracht, driedacht, veeldracht ...

Dieper, pijnlijker dan ooit gedacht.

Onmacht.

Wie had dat nu gedacht?

Niemand die lacht.

Niemand die nog lacht.

OK. OK. MAAR.

Maar laat ons kijken verder dan onze loopneus lang is.

Naar de tijd die komt.

Het virus afgevlakt, uitgegomd.

Naar een tijd dat niemand meer bang is.

Wat gaan we doen als ook deze pagina is omgeslagen?

Als vanonder het besmettelijk grijs, eindelijk, eindelijk, de zon komt dagen?

Het streepje naast de “T” voorgoed wit.

Het maakt dus niet meer uit hoe gezellig dicht ge naast een ander zit.

We mogen uit ons kot.

Zonder QR-code overschrijden we elke grens.

Wie nog een masker draagt is zot.

Overlegcomité? Nee, nee, weg ermee!

Die mogen met z’n allen op pensioen.

(Enfin, toegegeven, het wàs een rot job en iemand moest het doen.)

Met het virus zijn we rond, we zijn uitgeklapt.

Het gevaar is geweken, het fakenews doorprikt.

Mens en Corona hebben een compromis, gewogen en gewikt.

Klaar!

En de zorg en al de anderen: dank u wel en rust nu maar.

Garçon? Garçon!

Geef al die mensen een frisse pint!

Job well done!

En hou u vast aan de takken van de bomen!

WANT WANT.
Want nu pas zal de echte zelftest komen!

Zullen we blijven mekkeren en klagen en zagen?

Of schudden we het van ons af?

Dat onbestemd onbehagen?

Helpen we wie onder zat er terug bovenop?

Jagen we ons en hen een frisse bries door de kop?

Ventilatie voor het hoofd.

Op zoek naar dat waar we echt in geloven.

Die betere wereld die we onszelf en elkaar al zolang beloven?

Blijven we eenmaal de knaldrang is verstild … mild?

Worden we weer wat milder?

Wat zachter voor elkaar?

Stellen we terug de juiste vragen?

Gunnen we elkaar weer het licht in de ogen?

Genieten we van wat we allemaal mogen?

Genieten we van de gegunde tijd?
Diversiteit? Solidariteit?
Vrijheid? Gelijkheid?
Omarmen we ze eindelijk voor eens en altijd?

ECHT.
We zijn al met al niet slecht bezig.

Soms bijna goed.

Chapeau! Hoed!

Maar het is niet af.
Laat ons voort maken.

Maken …

Dat wie een talent heeft het aanwendt.
Dat wie handig is handelt.

Dat wie zorgen kan verzorgt.

Dat wie sterk is lasten tilt.

Dat wie spelen kan plezier maakt.
Dat wie bedacht is bedenkt.

Dat wie weet kennis deelt.

Dat wie waakzaam is waakt.

Maken…

Dat wie onderzoekt oplossingen vindt.

Dat wie grappig is aan het lachen maakt.
Dat wie stuurt bedachtzaam de weg zoekt.

Dat wie scherp staat, prikkelt.

Dat wie hoopvol is de vingers kruist.

Dat wie gelovig is bidt.

Dat wie vast zit een stap zet, al was het maar eentje.

Dat wie pauzeren moet, halt houdt, niet erg.

Kortom, iedereen zijn stinkende best.

Ieder zijn steentje.

Samen een berg.

Hoger dan Everest.

We zijn toe aan de volgende ronde, een volgend jaar.

De witte bestelwagens staan klaar.

Het wordt ons gratis thuis bezorgd.

Het houdt geen auditie.

Gratis terugzenden is geen optie.
Dus …

WEL, AWEL?
Doet ge mee?

Maak dan some noise.
Luid de bel!

Hier komt tweeduizend twintig en twee.

​

2023 GELUKKIGE NIEUWKOMER

Het zwarte gat dreigde alles en iedereen op te slokken.

Waar ze leefde en woonde was geen toekomst meer.

Zoveel was zeker.

In januari kreeg ze een bericht van haar neef 2022:

“Kom naar hier. Hier is het veilig.”

Ze aarzelde geen moment.

Hoe moeilijk ook, 2023 wist dat het de enige juiste beslissing was.

Ze vertrok. De reis was lang, gevaarlijk en uitputtend

In juni bereikte ze de aarde.

De eerste maanden hield ze zich gedeisd.

Niemand merkte haar op.

Er werd over haar nauwelijks gepraat.

Ze vond onderdak bij haar neef.

“Zolang het nodig is!”

Hij hielp haar met een woning zoeken.

Hij trok met haar van de ene instantie naar de andere tot ze de juiste papieren had.

In ruil hielp ze 2022 zo goed als ze kon.

Ze trok met hem mee van land naar land.

Tot ze alle 200 landen bezocht hadden.

Ze trok door woestijnen, over bergen en oceanen.

Ze ontmoette mensen.

Dook onder in culturen en in gewoontes en leerde meer dan 600 talen.

In Iran maakte ze kennis met 1401, in China met 4719
en in de Arabische landen met 1443, allemaal verre familie van haar.

Ze maakte kennis met de meest uiteenlopende voornemens
en hielp 2022 om ze waar mogelijk waar te maken.

Vanaf september begon haar naam stilletjes de ronde te doen.

In oktober kreeg haar neef het bericht dat zijn verblijfsvergunning
over 2 maanden afliep en niet zou verlengd worden.

Maar gelukkig kreeg hij ook een bericht van zijn oom 2021:

“Kom in januari naar hier. We zijn hier allemaal. Voor eeuwig en altijd.”

Er verschenen lijstjes.

Van wat haar neef 2022 allemaal bereikt had.

Van de voornemens die hij niet inloste.

Er verschenen lijstjes van wat er van haar verwacht werd.

Lange lijstjes. Zeer lange lijstjes.

Maar 2023 liet zich daardoor niet afschrikken.

Ze zou er voor gaan. Ze zou proberen. Voor wat ze waard was.

Het afscheid van haar neef was triest en feestelijk tegelijk.

Na middernacht werd ze overal ter wereld uitbundig gevierd.

Het feest rolde van oost naar west over de planeet.

Haar tijd was gekomen.

Tussen de vele berichtjes die ze die dag kreeg was er ook een van haar zuster 2024: “Veel geluk met je nieuwe job.”