DE GODEN.
Allemaal!

DIE ENE

ge passeert het segherspleintje
en stapt daar een statig gebouw binnen, met een grote toren
binnen branden kaarsen en er hangen religieuze schilderijen
en alles is opgedragen aan die ene god, de enige god

ge stapt een paar straten verder een ander gebouw binnen,
er geurt wierook en er liggen religieuze boeken
en bij het buitengaan duwt men u een boekje in de handen,
het is, zoals al die andere boeken,
opgedragen aan die ene god, de enige god,
maar ’t is wel een andere

onlangs last ge dat er een godsdienst was die 333 miljoen goden heeft
333 000 000, fantastisch is dat toch?
fantastisch, maar niet genoeg
het moeten er namelijk 8.018.000 zijn
want zoveel aardbewoners zijn er namelijk
https://www.worldometers.info/nl/

​

snapt ge het: iedereen is god, god is iedereen
gedaan met al het gedoe over de ene ware god
geen ambras meer noord-ierland, in india en pakistan en waar overal nog meer
geen fundamentalisme meer, geen moderne kruistochten, geen in god we trust,
en dat de paus en de ayatollahs en de dalai lama
en heel die kliek niet komen klagen:
eerst waren ze vertegenwoordiger van god,
nu zijn ze god
een win-win situatie heet zoiets

pas op, dat moeten niet allemaal van die goden met een superportefeuille zijn
neen, neen, de kunst zit hem in het kleine
een god van de binnenband
een god van croque hawai met ananas met veel cayennepeper
een god van de trein van kwart over acht van gent dampoort naar sint-niklaas

ze zouden allemaal bestaan en
ze zijn dan allemaal even van doen
ge zult maar in de gietende regen een lekke band krijgen met je fiets
ge zult maar zonder het te weten allergisch zijn aan cayennepeper
ge zult maar net onder die trein willen springen
snapt ge

met de god van de ‘Verhulstjes’
zou dan wel eens een woordje moeten geklapt worden natuurlijk,
over goede smaak en zo
en de god van ‘kleine bootjes op de middellandse zee’
moet dan dringend eens komen uitleggen waarvoor dat nu eigenlijk allemaal goed is, dat spreekt

zelf zoudt ge dan graag de god van een bloedrode zonsondergang
na een warme maar niet te warme zomerdag zijn (pakweg 18 augustus)
de mensen in stilte een halfuurtje laten genieten,
meer moet dat niet zijn