GREGOIRE ...
... bedelaar

VERSTRAETE GREGOIRE,

46 jaar,

Brusselaar,

van nature mijmeraar,

ooit de helft van een homopaar,

nog steeds notoir kunstminnaar,

in een vorige carrière toegewijd belastingsambtenaar,

virtuoos op basgitaar,

nu voltijds clochard

die, op weg naar de nieuwste koffiebar,

struikelde over het nieuwe jaar!

Gregoire,

ijsberend op het trottoir,

als het waar dus pendelaar,

op vertrouwd territoir ,

latte machiatto kant en klaar,

dacht: zut, zijn we alweer daar?

Ik ben nochtans met dat voorbije jaar,

In de verste verte nog niet klaar.

Mijn voornemens waren nochtans zonneklaar.

Ik heb gebedeld om zachtaardigheid, opdracht loodzwaar,

geschooid om engagement, onontbeerlijk accessoir,

verzocht om solidariteit, allerminst hapklaar,

gevraagd naar begrip, een stukje van een huzaar,

gebeden voor humor, een gevoelige snaar,

geschooid om expresso, liefst twee achter elkaar.

Maar in feite zijn die voornemens nog niet eens halfgaar

al wat ik zie zijn gebroken dromen, verspreid over mijn boulevard

Verdomme, betoogde Gregoire,

luid en klaar,

met het timbre van een zangleraar,

voor de klanten van de koffiebar.

Wat een verdomde bazaar,

we riepen veel te vroeg victoire,

de wereld ligt te zieltogen op een brancard,

we hebben ermee gesold als was het handelswaar,

blind voor het slipgevaar.

Ze stinkt en bloedt nu, klaar voor het abbatoir.

Als we niet iets doen, nu, niet over 25 jaar,

zijn we allemaal, tegaar, de sigaar!

Godmiljaar,

’t is toch waar!

Pas op , ik heb ook geen oplossingen panklaar,

dus laat ons beginnen met een eenvoudig gebaar,

ik bedoel, is mijn capuccino al bijna klaar?

Gregoire,

van nature nochtans geen babbelaar

noch twitteraar,

werd na dit requisitoir,

bedolven onder vernietigend commentaar.

Zo van: vergeet het maar,

dat lijkt nergens naar,

onnozelaar, zeveraar,

werkweigeraar, slaapwandelaar, voetbalmakelaar!

Maar in die hipster koffiebar,

zat zowaar,

Saar,

ex-CEO van een firma, wereldleider, baggeraar,

veelvuldig huiseigenaar,

evenmin babbelaar.

Ze was na een sabbatjaar,

uiterst tevreden met haar carrièreswitch als boekhandelaar.

Ze dacht: wat een prachtig inkijkexemplaar,

wat een taalkunstenaar!

zijn voornemens zijn uitermate verdedigbaar,

en zette met een zwierig gebaar,

een koffie verkeerd voor hem klaar.

Zo vonden die twee elkaar, werden ze verenigbaar,

met de intensiteit van een warmtewisselaar,

met kans op explosiegevaar,

met, wie weet, champagne, bloemen en kaviaar.

​

Dus ziedaar,

zo wordt 2022 alvast een beetje een jubeljaar!