OPSPORINGSBERICHT ...
WIE ZIJN ZE?
Een studie.
PROBLEEMSTELLING
Waar zijn ze toch?
Die mensen die op facebook, twitter
en verder op alle forums waar ze maar kunnen, zo ontevreden zijn?
Die niet akkoord kunnen gaan met A en al zeker niet met het alternatief B.
Die niet tevreden zijn met zus, maar al evenmin met zo.
Die beweren dat de ene niet deugt, en de ander al evenmin.
Laat staan dat die van hier deugt, en die andere van ginder, die deugde al zijn leven niet.
Die dan maar op alles en iedereen ongenadig en ongeremd foeteren en schelden.
Die meedogenloos tierend tekeer gaan.
Ze schieten op alles en iedereen die beweegt, ze spuien ongegeneerd hun gif in het rond.
Wie zijn die mensen?
Bestaan ze echt?
Komen ze ooit achter dat scherm vandaan?
Kan je ze ergens ontmoeten in de echte wereld?.
Tijd voor een factcheck, voor research, voor veldwerk.
We zochten het voor u uit!
ONDERZOEK
CASE 1
Een stad.
De wind veegt al huilend en honend zijn laars aan de zone 30.
Mensen die het kunnen weten, omdat ze daar voor opgeleid zijn (!),
voorspellen nog meer wind, pakken wolken en bakken regen.
Niet echt om vrolijk van te worden, niet echt om buiten te komen.
Toch loopt er veel volk op straat.
Een altijd gehaaste Deliveroo koerier op een knallend brommertje (hoezo LEZ?) komt,
zoals het gebruik het wil, te snel aangereden.
Een man steekt onverwacht over.
Maar, met een verontschuldigend hoofdknikje enerzijds
en een goedbedoeld armgebaar anderzijds
vervolgen ze hun weg.
Er gebeurt m.a.w. niets.
CASE 2
De klant in de supermarkt meldt de kassier dat de leeggoedautomaat dienst weigert.
Maar, voegt hij daar meteen aan toe,
wijzend naar de lange rij van wel 20 wachtenden,
zo erg is dat nu ook weer niet.
Die 30 cent is ten slotte de Lotto jackpot niet.
De kassier echter staat op en regelt een persoonlijk onderhoud met de automaat.
Niemand mort.
Twee minuten later doet de machine weer waarvoor ze gemaakt is.
Dank u wel en graag gedaan en merci om te wachten.
(Een vriendin stuurt een lief berichtje:
“Daar nog niet omver gewaaid?”)
NOG CASES
Een jonge vrouw komt aangestapt.
Ze worstelt met een fiets
waarvan het voorwiel zich sierlijk in allerlei bochten gewrongen heeft.
Zuchtend stopt ze om de tien meter.
Een koppel snelt ter hulp.
Ze stampen en wringen wat aan het wiel.
Zonder al te veel resultaat.
Ze overleggen met z’n drieën.
De man heft vervolgens de fiets op en duwt hem op het achterwiel rijdend verder.
Daar gaan ze.
Een groep Afro-Gentse jongeren komt joelend voorbij gerend.
De vlaggen die overal hangen, klapperen luid in de aanwakkerende wind.
Een reclamebord waait om.
Hier en daar hebben fietsen er zich bij neergelegd.
De vlaggenmast boven op de kathedraal wiegt vervaarlijk in de wind.
Niemand dient klacht in.
Een koppel komt wel erg dicht voor een man staan.
Ze nemen een foto.
Breed lachend bekijken ze het resultaat.
De man schrikt.
Het koppel merkt het en ze wijzen beiden verontschuldigend naar de toren achter hen.
Dan beseft de man dat ze een selfie namen.
Met z’n drieën lachen ze nu om ter breedst.
(Een ander vriendelijk berichtje van ergens 50km verder, tegenwinds:
“Ik lig hier lui in mijn zetel en heb zin in taart.
Misschien komt er een aangewaaid!”
(+ breed lachende smiley met blauwe tranen in de ooghoeken)
Een vriend komt al stoempend tegen de wind voorbij gefietst.
Dat de mensen allemaal moeten lachen met deze wind.
Want paraplu’s, hoeden en hier en daar al eens een kind waaien alle kanten op.
Dat wij mensen al lachend het einde van de wereld tegemoet gaan.
Dat hij voor het zover is zijn vrouw gaat zoeken om een ijsje te eten.
Smakelijk.
Een nieuwe groene vuilzak waait voorbij.
Donkere wolken pakken samen boven het uitgebreide voetgangersgebied.
De wind wakkert aan en blaast de wolken vanuit het havengebied de LEZ-zone in.
De eerste dikke regendruppels vallen zonder zich te bekommeren om het circulatieplan.
Niemand haalt echter een kalasjnikov te voorschijn.
Niemand laat daarom een rugzak ergens achteloos achter.
De politie wordt niet opgetrommeld.
Het dreigingniveau wordt niet verhoogd.
BESLUIT
Doorgaans aanvaardt men er dat de wind waait en de regen valt.
Doorgaans wordt er beleefd beleeft en geleefd.
Doorgaans steekt men al eens een handje toe wanneer er iets mis loopt.
NIEUW PROBLEEM
Maar wat kan je daarover nu in godsnaam schrijven?
Hoe kan je daar in hemelsnaam rustig mee akkoord gaan.
Wie deugt er hier niet?
Op wie kan je in zo’n geval nu schelden?
Dat wordt ongetwijfeld het voorwerp van verder onderzoek.
EPILOOG
Allicht had ik deze studie beter niet via een scherm verstuurd
maar ze persoonlijk komen afgeven!
Dat klopt.
Maar dan weer:
ik weet jullie niet zijn, ik weet niet wie jullie zijn?
