WIJ HEBBEN HET GEWETEN!
Beste mevrouw de Moor,
U vergist zich in één zin twee keer.
Want die “alleenstaande mannen” zijn niet alleenstaand en het zijn geen mannen.
Al herhaalt u het, mediagetraind-gewijs, 10 keer in een interview van 3 minuten.
Het is niet zo. En u weet het.
Wij weten het.
Die jonge, alleenstaande mannen zijn kinderen.
Ze komen uit een gezin.
Een gezin dat ergens, in een ander land, alle pech van de wereld heeft.
Economie, politiek, klimaat, oorlog, ….
We kennen de oorzaken.
Dat gezin weet van geen hout meer pijlen maken.
De ouders hebben alles geprobeerd maar niets helpt.
Ze zijn wanhopig, ze weten niet meer hoe te overleven.
Moeder en vader (als die al nog leven) zien geen uitweg meer.
Oorlog, werkloosheid, hongersnood, … ooit kenden we in onze regio’s deze situatie.
Daarvoor moeten we niet eens zo ver terug gaan in de tijd.
We herinneren het ons.
Die ouders dus, die hebben een al wat oudere zoon.
Jong, sterk, slim, getalenteerd, gemotiveerd.
Die sturen ze uit.
Een hartverscheurende beslissing, maar de enige overblijvende optie.
Dus die gaat op zoek.
Naar een oplossing, een beter leven, een toekomst.
Voor hem maar ook voor de rest van het gezin.
Hij riskeert zijn leven.
We lezen over en kijken naar deze mensonterende lijdensweg.
Sommigen komen naar België.
Misschien niet het beloofde land maar al met een behoorlijk goed om in te leven.
Er is onderdak, werk, eten, onderwijs, zorg, hoop en mededogen.
Van dat alles is er genoeg om te delen.
En al het gegoochel met cijfers en al die manke vergelijkingen met andere landen, kunnen dat niet verdoezelen.
We beseffen dat.
Die so called “jonge, alleenstaande mannen” vragen of ze hier een nieuw leven mogen opbouwen.
Ze zijn bereid om te studeren, een opleiding te volgen, hard te werken, bij te dragen.
Hun inzet, talenten, werkkracht en solidariteit komen goed van pas.
We zijn ons daar terdege van bewust.
En als alles goed gaat dan zullen ze hun nieuw leven delen met het gezin dat ze achterlieten.
Wij zouden niet anders handelen.
Wij waren, wij zijn niet anders.
Want wij zijn, ook de alleenstaande mannen onder ons, wij zijn allemaal kinderen.
