Van alle tijden.
DE CYNISCHE MINISTER RESISTENT

“Wat moeten we daar nu van denken?” vroegen de mensen op het plein van de Hoop.

De piepjonge denker nam een bierbak, sprong er op en uitte een paar losse bedenksels.
De mensen luisterden, knikten en gooiden spontaan wat munten
in de hoed van de piepjonge denker.
Daarna gingen ze gingen naar huis en dachten er het hunne van.

​

“Wat bedoel je daar nu mee, jonge denker?”
verzochten de mensen wat later op datzelfde plein.
De jonge denker, sinister in spe, die zich ondertussen met het geld een fiets,
een mooie pen en wat handgeschept papier had aangeschaft,
zette zich aan een tafeltje en krabbelde een en ander op dat papier.
Daarna kroop zij op een stoel en las voor wat zij geschreven had.
De mensen knikten goedkeurend en gooiden
al wat meer munten en enkele briefjes in de hoed.
Daarna gingen ze naar huis en ze dachten dat het allemaal nog niet zo slecht bedacht was.

“Vertel ons meer aub, sinister,” drongen de mensen aan.
De ondertussen iets oudere denker nam haar tablet uit haar Skoda
en zette zich aan haar Ikea bureau.
Daarna stapte zij op het verhoogje en verkondigde wat zij bedacht had.
De meeste mensen waren enthousiast en applaudisseerden luid.
Maar niet allemaal.
Grote sommen geld werden overgeschreven op de rekening van de sinister.
Daarna gingen de mensen naar huis en zetten gedachteloos hun tv aan.

“Wat kunnen wij doen, mevrouw de sinister?’
riepen de mensen toen het niet meer zo goed ging.
De ietwat roestige denker stapte uit haar bolide, gaf haar zonnebril aan de
lijfwacht, wierp een blik op haar Rolex en beklom het podium.
“Vul het bolletje in!” riep de sinister met staat, “meer moet dat niet zijn.”
Het applaus steeg op, het geld stroomde toe.
Er klonk ook gemor maar dat deerde de sinister niet.
Daarna gingen de mensen naar huis en verzonken in donkere gedachten.

“Wij denken er anders over, sinister-resistent,” joelden de mensen.
“Dat is dan pech, want ik heb de macht,” dacht de voormalige denker, lekker
weggezakt in haar zetel thuis.
Zij kwam al lang niet meer onder de mensen.
Haar woordvoerder op het plein drukte op een knop
en startte een flitsende videoboodschap.
De mensen haalden hun schouders op, namen een laatste selfie
en haastten zich naar het plein van de Volgende Hoop.
Daar stond een nieuwe denker op een oude stoel.