ZWERVEN.
ONGEACHTE HEREN.
ZWERVEN
Ge dwaalt tussen de rekken van de stedelijke bibliotheek, oord van rust,
en uw oog valt daar op een pareltje van Michiel Hendryckx: “Twee ezels”.
De fotograaf trok jaren geleden van Gent naar de Olympusberg
en omdat hij geen zin had om zelf zijn last te dragen
trok hij op met een andere, een echte ezel.
Het boekje is daar een mooi, dikwijls grappig verslag van.
Ontroerend , dat ook.
En zie, twee weken later, profiterend van een onwaarschijnlijke zomer,
koopt ge u in een opwelling een nieuw tentje en reist ge hem achterna.
Met de moto weliswaar, ge hebt het niet zo voor ezels.
Want in tegenstelling met Michiels ezel (Odin) zoemt de Honda (NTV 650)
als een goed geoliede, betrouwbare machine.
Ge volgt deels hetzelfde pad maar laat ge u, gps-loos als ge zijt, leiden
door de omgeving, door het moment, door honger en dorst
en door pijltjes die uitnodigend de weg naar campings wijzen.
Het niet te evenaren Franse landschap ontvouwt zich in al zijn pracht:
goudgele graanvelden, doodstille dorpen, wijngaarden.
Ge vertikt het om ook maar een meter autostrade te nemen,
departementals zijn uw biotoop.
Gravelines.
Gravelines is niet de naam van een van die dorpen
maar een waarschuwing voor de losse kiezelsteentjes
die in Frankrijk overal kwistig over de asfaltbanen worden uitgestrooid.
Een marteling voor elke motorijder en fietser.
Het onvermijdelijke gebeurt.
Een klein baantje, een iets scherpere bocht, voetgangers in die bocht,
een massa gravelines.
Een kras op de moto, soit, een gat in de broek en een bloedende knie, och kom. Maar die twee gekneusde ribben dwingen u er toe om die avond
dan toch maar een hotelletje op te zoeken.
Het idee alleen al van de harde grond van een camping is onverdraaglijk.
Ge maakt van de nood een deugd.
Een douche met echt warm water! Een zacht bed!
Geen joelend tentbewoners!
En helemaal toegevend aan de geneugten, zet ge ten langen leste de tv aan.
Wat ge daar ziet grijpt u aan.
Liberté heet de film.
Zwervers, maar echte dan.
Een groep Roma uit België die in WOII in Frankrijk, datzelfde Frankrijk,
op zoek zijn naar seizoensarbeid.
Maar “c’est la guerre”.
Strikt verboden te zwerven.
Hoe ze ook proberen om dat verbod te omzeilen,
hoe een lokaal goed mens ook probeert om hen te helpen:
wat gebeuren moet, gebeurt.
De bohemiens worden opgepakt, gevangen gezet en gedeporteerd.
Waarom?” vragen ze.
”Om Frankrijk te verlossen van het gespuis,” antwoordt een Franse politieman die dapper de kant van de bezetter gekozen heeft.
Ondanks het zachte bed slaapt ge toch niet meteen in.
De volgende dagen trekt ge voort.
Maar ge voelt u toch wat minder zwerver.
De wegen zijn perfect, overal heerst rust en vrede,
genoeg geld voor een baguette en wat kaas, niemand die u zoekt.
En in Gent een thuis dat op u wacht.
Zo is het gemakkelijk natuurlijk.
ONGEACHTE HEREN van IS
U denkt graag in termen van ‘wij-zij’.
Ik behoor overduidelijk tot de ‘zij’.
Maar mag ik er u op wijzen dat:
- men mij in 194 van de 195 staten als een vreemdeling beschouwt.
Sommigen zelfs in 194,5. Dat laatste leg ik u een andere keer wel eens uit.
Bij een tas thee misschien?
- meer dan 99,9 % van de wereldbevolking een andere moedertaal heeft dan ik
- 90% van de wereldbevolking een andere geloofsovertuiging heeft.
Dat vraagt om een tweede tas thee.
- 50% van een ander geslacht is,
en dan zijn er nog 30-something genders ook,
- ongeveer 90% op partijen stemt van een andere politieke overtuiging.
Of had u liever een café latte?
- ruim 99,99999 % geen rechtstreekse familie of vrienden van mij zijn
- 15% een andere seksuele geaardheid heeft dan ik.
Capuccino, ook altijd lekker?
Snapt u?
De cijfers zijn bij benadering
maar hoe dan ook,
dat ‘wij-zij’ gedoe slaat om deze en nog vele andere redenen echt op niets.
En toch slagen ongeveer 98,99 % van de mensen erin
om vreedzaam samen te leven.
Zullen we het daar eens over hebben?
Hier op de hoek is een gezellig koffiehuis.
En laat ons in afwachting daarvan van beide kanten stoppen met bommen te gooien en te laten ontploffen.
Deal?
27032016
